รายงานจากนัสร์ รากศัพท์ของชะรีอะฮ์คือชัรอ์ ซึ่งหมายถึงเส้นทางที่ชายและหญิงคนติดตาม เขาเขียนเพิ่มเติมว่า มุสลิมควรตามชะรีอะฮ์ควบคู่กับกฎหมายทางการ โดยแบ่งออกเป็น 5 หมวดหมู่ คือ: จำเป็น (วาญิบ), แนะนำ (มันดูบ), น่าตำหนิ หรือ น่ารังเกียจ (มักรูฮ), ต้องห้าม (ฮะรอม) และทำในสิ่งที่กฎหมายของพระเจ้าไม่ได้แตกต่าง (มุบาฮ์) รากของชะรีอะฮ์คืออัลกุรอาน ส่วนฮะดีษและซุนนะฮ์เป็นหลักฐานชั้นรองของชะรีอะฮ์และเป็นส่วนประกอบของอัลกุรอาน ชะรีอะฮ์มีข้อกฎหมายที่เเปลี่ยนแปลงไม่ได้ แต่ยังคงใช้ได้กับสถานการณ์ใหม่[17]

• ละหมาด – เป็นการละหมาดประจำวัน 5 ครั้ง ในภาษาเปอร์เซียกับภาษาอุรดูเรียกว่า นมาซ
• ศีลอด – ถือศีลอดในช่วงเราะมะฎอน ภาษาเปอร์เซียเรียกว่า รูเซะฮ์
• ซะกาต
• คุมส์ ("หนึ่งส่วนห้า" ของเงินเก็บ) – ภาษี
• ฮัจญ์ – ดำเนินการแสวงบุญที่มักกะฮ์
• ญิฮาด (ดิ้นรน) – การดิ้นรนเพื่อให้พระเจ้าพอใจ การญิฮาดต่อความชั่วร้ายของวิญญาณในชีวิตประจำวัน เรียกว่า ญิฮาดอัตบาร ส่วนญิฮาดภายนอกต่อสภาพแวดล้อมอันชั่วร้ายในชีวิตประจำวัน เรียกว่า ญิฮาดอัสฆ็อร อย่าเข้าใจผิดกับความหมายในปัจจุบัน ซึ่งเข้าใจผิดเป็น "สงครามศักดิ์สิทธิ์" การเขียนความจริง (ญิฮาดบิลเกาะลัม "การดิ้นรนด้วยปากกา") และพูดความจริงต่อหน้าผู้กดขี่เป็นรูปแบบหนึ่งของญิฮาดด้วย
• ทำในสิ่งที่สั่ง
• ละทิ้งในสิ่งชั่วร้าย
• ตะวัลลา – รักอะฮ์ลุลบัยต์กับผู้ติดตามของพวกท่าน
• ตะบัรรอ – ละทิ้งจากศัตรูของอะฮ์ลุลบัยต์[18]